Μια απίθανη Κιβωτός του Νώε από ανακυκλώσιμα υλικά στο Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου

Το έργο επαναλαμβάνει τον μύθο των πλημμυρών και φαντάζεται εκ νέου την κιβωτό, μαζί με την πληθώρα των ζώων, ενώ ανοίγει επίσης συζητήσεις σχετικά με την κλιματική αλλαγή, την ανακύκλωση και την προσαρμοστική επανάχρηση των υλικών.

07 Ιουλίου 2021

Μια απίθανη, ευφάνταστη Κιβωτός του Νώε που κατασκευάστηκε μέσα στην πανδημία άνοιξε τις πόρτες της σε μικρούς και μεγάλους επισκέπτες στο Εβραϊκό Μουσείο στο Βερολίνο.

Έχει σχεδιαστεί από δεκάδες καλλιτέχνες και συνεργάτες της κολλεκτίβας Olson Kundig, των Αμερικάνών καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών που έχουν προωθήσει ένα ανάλογο σχέδιο στο Πολιτιστικό Κέντρο Skirball στο Λος Άντζελες.

Η έκθεση και τα αντικείμενα ερμηνεύουν με ένα μοναδικό καλλιτεχνικό και χειροτεχνικό τρόπο, μια Κιβωτό του Νώε ως χώρο φαντασίας και παιχνιδιού που δημιουργεί μια νέα ιστορία, δημιουργώντας ένα περιβάλλον χωρίς αποκλεισμούς για παιδιά και οικογένειες όλων των πολιτισμών και υποβάθρων.

Παρά το συναισθηματικό βάρος του μουσείου, υπήρχε η επιθυμία να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα εστιασμένο στα παιδιά για το οποίο το Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου διοργάνωσε διαγωνισμό σχεδιασμού το 2016. Με την Γερμανία να έχει αποδεχθεί εκείνη την εποχή ένα εκατομμύριο πρόσφυγες οι άνθρωποι της Olson Kundig σχεδίασαν την εγκατάσταση στο νέο μουσείο ως εμπειρία, ως ένα περιεκτικό περιβάλλον για παιδιά όλων των θρησκευτικών και εθνοτικών καταβολών που θα δημιουργούσαν συνδέσεις μέσω της φαντασίας και του παιχνιδιού. Το έργο επαναλαμβάνει τον μύθο των πλημμυρών και φαντάζεται εκ νέου την κιβωτό, μαζί με την πληθώρα των ζώων, ενώ ανοίγει επίσης συζητήσεις σχετικά με την κλιματική αλλαγή, την ανακύκλωση και την προσαρμοστική επανάχρηση των υλικών.

Υπάρχουν εκατοντάδες μύθοι από πλημμύρες σε πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο, και οι περισσότεροι προηγούνται της Παλαιάς Διαθήκης κατά χιλιάδες χρόνια. Αυτή η ιστορία της καταστροφής και της δημιουργίας - της προσαρμογής σε μια ταχέως μεταβαλλόμενη κατάσταση του κλίματος - είναι παγκόσμια.

«ANOHA - Ο Παιδικός Κόσμος του Εβραϊκού Μουσείου Βερολίνο» λέγεται η εγκατάσταση και είναι τοποθετημένη σε μια πρώην αίθουσα αγοράς λουλουδιών απέναντι από το Εβραϊκό Μουσείο του Libeskind. Η κιβωτός είναι κυκλική και ξύλινη, έχει ύψος 7 μέτρα με το σχήμα της να είναι εμπνευσμένο και από τα αρχαία κείμενα της Σουμερίας που περιγράφουν μια κυκλική κιβωτό αλλά και τον διαστημικό σταθμό στην ταινία του Stanley Kubrick 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος. Σε αυτή την κιβωτό δεν υπάρχει πλώρη και πρύμνη όλα κυκλώνονται και συναντιούνται μέσα στο χώρο που κατοικείται από 150 ζώα, που δημιουργήθηκαν από αντικείμενα που βρέθηκαν από 18 Γερμανούς καλλιτέχνες σε κάδους και τόπους ανακύκλωσης υλικών. Τα ζώα ως ανάγλυφα γλυπτά διδάσκουν στα παιδιά τη σημασία της ανακύκλωσης υλικών, ενώ παράλληλα καλλιεργούν μια αίσθηση ανακάλυψης, καθώς οι επισκέπτες αναγνωρίζουν τα γνωστά υλικά.

Η κιβωτός είναι 585 τετραγωνικά μέτρα με διάμετρο 28 μέτρα. Η κοίτη της είναι γεμάτη ζώα φτιαγμένα από μπουκάλια, τσάντες, πεταμένα παπούτσια, ότι λογής υλικό μπορεί να φανταστεί κάποιος που ανακαλύπτει είδη που μπορεί να έχει πετάξει να μεταμορφώνονται σε αυτά τα απίθανα ζωικά είδη, πολλά από τα οποία είναι σε κίνδυνο, σηματοδοτώντας και ένα άλλο μήνυμα της κιβωτού, την προστασία όλων όσων καταφεύγουν σε αυτή.

^{Η Κιβωτός του Νώε στο Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου | © Yves Sucksdorff, Μουσείο Jüdisches Βερολίνο}

^{Ένας ελέφαντας κατασκευάζεται από υλικά ανακύκλωσης | © Yves Sucksdorff, Μουσείο Jüdisches Βερολίνο}

^{Ένα γαϊδουράκι από παπούτσια, χαλί, πλήκτρα, μια μπάλα και υλικά από τα σκουπίδια | © Yves Sucksdorff, Μουσείο Jüdisches Βερολίνο}

^{Δυο σκάλες είναι οι καμπούρες της καμήλας και πολλά μέτρα, πεταμένου στα σκουπίδια, ιμάντα | © Yves Sucksdorff, Μουσείο Jüdisches Βερολίνο}

^{Μια τσάντα έγινε ο κορμός ενός μικρού πιθήκου κρεμασμένου σε ένα δέντρο | © Yves Sucksdorff, Μουσείο Jüdisches Βερολίνο}

^{Ένας πίθηκος που προσκαλεί να ανακαλύψετε τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένος | © Yves Sucksdorff, Μουσείο Jüdisches Βερολίνο}

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο LIFO